ดูถ่ายทอดวันชาติจีนทาง CCTV เมื่อเช้า จะให้ไม่เขียนคงไม่ได้

ในความคิดของผม สาเหตุที่ประเทศจีนเป็นประเทศจีนวันนี้ได้ด้วยเวลาเพียง 60 ปี สั้นแค่หนึ่งในสี่ของประเทศเกิดใหม่อย่างสหรัฐอเมริกา ถ้าให้เลือกเพียงเหตุผลเดียว ผมใช้เวลาคิดไม่นานเลย ว่าคำตอบนั้นจะคืออะไร

ไม่ใช่ด้วยประชากร 1,300 ล้านคน หรือเกือบหนึ่งในสี่ของโลก
ไม่ใช่ด้วยเทคโนโลยี ที่ก้าวเป็นหนึ่งในสามของมหาอำนาจอวกาศอย่างรวดเร็ว
ไม่ใช่พลังอำนาจทางการค้า ที่มีการค้าสูงขึ้นทั้งตัวเลข และอำนาจต่อรอง
ไม่ใช่เงินทุน สำรอง หรือ GDP ที่โตเหมือนติดจรวด
ไม่ใช่ทรัพยากรธรรมชาติมหาศาลที่ยังไม่ได้ขุดขึ้นมาใช้
ไม่ใช่อำนาจทางการทหาร หรือหัวรบขีปนาวุธที่จีนมี
ไม่ใช่ด้วยอำนาจทางการเมือง ในเวทีโลก
ไม่ใช่ประวัติศาสตร์ 5,000 ปีที่ชนชาติจีนภาคภูมิใจ

เหตุผลข้างต้น เทียบไม่ได้กับสิ่งหนึ่งสิ่งเดียว … คือความรักชาติของชาวจีน

ผมอยากให้ทุกคนสังเกตสายตา แววตา ของคนจีนทุกครั้ง ทุกครั้งที่กล้องแพนผ่าน
มันเป็นสายตาที่เชื่อมั่นในประเทศ เชื่อมั่นในผู้นำ เชื่อมั่นในอนาคต ของประเทศที่คนจีนทุกคนรักและเทิดทูน

ผมมองด้วยความรู้สึกทึ่ง แต่ความรักชาตินั้น ไม่ใช่ได้มาเพียงข้ามคืน
สิ่ง ๆ นี้ ผ่านวันเวลา 60 ปี ผ่านสงครามนับไม่ถ้วน ผ่านวิกฤตทางสังคม เศรษฐกิจ ความลำบากมากมายนับไม่ถ้วน

มันหลอมรวมให้คนในชาติ รักและเทิดทูน ถึงแม้ทุกคนต่างดิ้นรนอยู่รอด และสร้างความมั่งคั่งส่วนบุคคล แต่เมื่อมีชาติมีวิกฤต ทุกคนวาง และร่วมด้วยช่วยเหลือกัน .. เหตุการณ์อย่างแผ่นดินไหวที่เวินโจว น้ำท่วมกวางซี หรือกระทั่งเหตุการณ์ทางการค้าระหว่างสหรัฐกับจีน เป็นข้อพิสูจน์ได้ดี

คนจีนไม่ต้องรอประธานาธิปดีหู จิ่น เทา กล่าวอมตะวลีของ JFK เค้าก็ถามตัวเองว่าตลอดเวลาว่าจะทำอะไรให้ประเทศชาติบ้าง ไม่น่าเชื่อว่าอิทธิพลนี้ก็ส่งผลให้กับคนจีนโพ้นทะเล ที่กลับไปตอบแทนมาตุภูมิมากมาย

จู้ จงกั๋ว วั่นซุ่ย วั่น ๆ ซุ่ย ชาติจีนอายุหมื่นปี หมื่น ๆ ปี
ผมฟังคนจีนโห่ร้อง แล้วขนลุก… และเก็บเอามาคิดอะไรอยู่ในใจ

ภาพจากสำนักข่าวซินหัว